Sint Antonius Ziekenhuis - RK klooster Zrs - Liefdezusters van de H Carolus Borromeus

Afgebroken

(Kerk)gebouw

Het ziekenhuis is gebouwd in 1902/03 naar ontwerp van architect Nicolaas Molenaar sr. vlak buiten het oude centrum van de stad aan de Dr. Boumaweg. Een van de stichters van het ziekenhuis was chirurg Gerben Nammens Bouma.

Het Sint Antonius was een zogenaamd hospitaalklooster, bewoond door de Liefdezusters van de Heilige Carolus Borromeus. Ook in andere Nederlandse steden had deze zusterorde ziekenhuizen. Vestiging in het pand: 1903. Activiteiten: Verpleging.

In het ziekenhuis bevond zich vanaf 1918 ook een grote kloosterkapel. Eerder bevond zich in Sneek een klooster ter ere van Sint-Antonius. Dit gebouw heette het Oude Hospitaalklooster, maar deze werd al in 1400 gesloopt.

Het ziekenhuis werd in 1903 geopend.

Geschiedenis: De bouw van het RK Ziekenhuis te Sneek kon tot stand komen uit een aanzienlijke nalatenschap aan het kerkbestuur. Architect Molenaar uit 's-Gravenhage ontwierp het gebouw. Via contacten met de deken te Zwolle, werd de congregatie aangezocht de verpleging in Sneek te verzorgen. In 1903 installeerden de eerste zusters zich in het gesticht. In 1909 werd het Sint Antonius-ziekenhuis uitgebreid met een barak voor patiënten met besmettelijke ziekten.

In de periode 1930-1985 is het gebouw flink gegroeid, elk jaar werd er wel (bij)gebouwd. Elk stukje ruimte werd benut, hierbij werd niet altijd gelet op de schoonheid van de gebouwen. Er werd wel gezegd dat er hierbij veel door de gemeente door de vingers werd gezien dat in feite niet was toegestaan.

Vlak voor de Tweede Wereldoorlog werd de eerste nieuwbouwvleugel voor patiënten gerealiseerd, met drie verdiepingen.

Tijdens de oorlog verborg het ziekenhuis twee Joodse onderduikers: Georgientje van Voolen en meneer De Bruyn. In de kelder van het ziekenhuis (in de zogenaamde “kopertunnel”) werden daarnaast ook met regelmaat mensen verborgen, bijvoorbeeld ten tijde van razzia's. Stoker Albert Meijer van de Technische Dienst kreeg van directeur Disse de zorg voor deze onderduikers toebedeeld. Hoewel iedereen in het ziekenhuis wist van hun aanwezigheid is dit nooit bij de Duitsers bekend geworden.

Op 29 juli 1947 kreeg het ziekenhuis Koninklijk bezoek. Prins Bernhard bracht een bezoek aan het ziekenhuis als onderdeel van zijn werkbezoek aan Friesland. In de jaren vijftig was het "klooster" gereed. Dit diende onder meer ter huisvesting van de nonnen, die er toen werkten. Na hun vertrek werd het omgebouwd tot kantoren en een restaurant. In 1965 kwam naast de oude patiëntenvleugel een nieuw beddenhuis gereed, met vijf verdiepingen. Ook werd van deze periode tot en met de jaren tachtig gewerkt aan de poliklinieken en spoedeisende hulp. Het betrof voornamelijk semibouw.

In de jaren zeventig stond men voor de keuze tussen volledige nieuwbouw elders en/of een grondige verbouwing op de bestaande locatie. De directie had besloten tot vernieuwbouw op de bestaande locatie. De hoofdredenen hiervoor waren de locatie (bij het centrum, vlak bij bus- en treinstation) en dat de rijksoverheid terughoudend was met toestemming en financiële middelen voor een geheel nieuw gebouw buiten de stad.

De gemeenteraad was het er niet mee eens, omdat zij twijfelden aan de haalbaarheid van het plan in verband met de huidige locatie en het feit dat het aanzicht van de wijk ingrijpend veranderd zou worden. De raad ging echter toch met tegenzin akkoord omdat er nog steeds geen geld beschikbaar was voor een nieuw ziekenhuis en omdat men ook inzag dat het ziekenhuis met een enorm ruimtegebrek te maken had; het ziekenhuis zou niet goed meer kunnen blijven functioneren als er niet uitgebreid mocht worden.

De zusters verbleven tot 1980 in het ziekenhuis-kloostercomplex. In 1994 werd een geheel nieuw ziekenhuis in Sneek gebouwd.

In 1994 werd het oude ziekenhuis gesloten toen het nieuwe gebouw aan de Bolswarderbaan werd betrokken. De naam van het nieuwe ziekenhuis is Antonius Ziekenhuis, waarin het woord Sint, dat refereert aan de Rooms-Katholieke oorsprong van het ziekenhuis, is weggelaten (zie daar).

Na de sluiting werd besloten alle aan- en bijgebouwen te slopen, op het monumentale hoofdgebouw na. Echter onder invloed van de projectontwikkelaar verleenden de lokale autoriteiten toch een vergunning voor sloop van het oude gebouw. Het leegstaande gebouw was doelwit van veel jongeren die in het gebouw rondzwierven. Op 25 juli 1995 werd door spelende kinderen een lijk gevonden in de voormalige keuken van het gebouw. Het was een zwerver die door een overdosis was overleden.