Hervormde Dorpskerk - Godeharduskerk Hoofdorgel

In gebruik

(Kerk)gebouw

Marrum is een z.g. radiaal terpdorp. De terp waarop het dorp is gebouwd, is niet afgegraven en daarom nog goed te herkennen. Vanaf de 11e eeuw kwam te terp binnendijks te liggen, omdat die in de vroegste bedijking werd opgenomen.

Kerk gebouwd in de 11e eeuw.

Nieuwe kerk gebouwd in het begin van de 13e eeuw. De aan Sint Godehardus toegewijde kerk is een éénbeukige romano-gotische kerk, opgetrokken uit rode en gele kloostermoppen. Zowel de noord- als de zuidmuur zijn tufsteen van de vorige kerk zijn hergebruikt. De typering "romano-gotisch" wordt bemoeilijkt door de vele aanwezige elementen van eerder en later dan de 13e eeuw. Het vijfzijdig gesloten koor heeft op de hoeken van bakstenen gemetselde rondstaven ("kralen"). De koormuren laten sporen van middelgrote rondboogvensters zien, alleen aan de zuidzijde bevindt zich een grote spitsbogige nis van een voormalig gotisch venster. Net als de noordmuur heeft de zuidmuur drie rondboogvensters uit 1802 met soortgelijke sporen van vroegere elementen.

In de geveltoren met ingesnoerde spits staat de omlijste ingang met een halfrond bovenlicht, een gedenksteen en een roosvenster. Dit westfront kwam in 1858 gereed. In de toren hangen twee klokken uit 1630 van Hans Falck en de Gebroeders Obertin.

De kerkruimte wordt gedekt door een tongewelf met trekbalken.

Het kerkinterieur is voor een deel nog oud. Vooral de fraai gedetailleerde preekstoel en de barokke herenbank vallen op. De kansel uit 1658 is hoogstwaarschijnlijk door Dirk Sydses vervaardigd. De kanselkuip is versierd met gegroefde hoekzuilen en heeft versierde panelen met een lang smal kussen en lijst- en regelwerk daaromheen. De panelen zijn ingelegd met ebbenhout.

Tegenover de preekstoel staat de barokke, overhuifde herenbank uit 1723. Deze was bestemd voor Dieuke Wielinga-Westerhuis en werd gesneden door Jacob Sydses Bruinsma. De bank heeft omrankte zuilen en een opengewerkte kuif met wapens. Het doopvont en het orgel zijn eveneens oude interieurelementen.

De vloer is nieuw, al zijn nog wel enkele oude grafzerken geplaatst. Verder zijn het meubilair en de avondmaalstafel nieuw.

In 1832 en 1833 was er tot twee maal toe brand in de kerk waardoor het orgel helemaal in ongerede raakte.

In 1859 werd begonnen met de bouw van een nieuwe toren met spits en nieuwe westmuur.

In 1966 werd de kerk gerenoveerd

De kerk is een Rijksmonument.

De kerk is ± 1990 gerestaureerd.

Op 1 juni 1990 is de kerk weer in gebruik genomen.

De kerk is ook een cultureel centrum.

De S.o.W.-gemeente houdt per 1 januari 1999 haar diensten in deze kerk. De Gereformeerde kerk is in de loop van 2000 afgebroken (zie daar).